Υπηρεσίες – Τμήματα

Δείτε τις Υπηρεσίες του Εργαστηρίου μας

ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ

Η Αιματολογία είναι ένας ιδιαίτερος κλάδος της ιατρικής επιστήμης που κύριο αντικείμενο έρευνας και μελέτης είναι το αίμα, τόσο στη φυσιολογική του, όσο και την παθολογική του κατάσταση. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες και ειδικότερα μετά την εφεύρεση του ηλεκτρονικού μικροσκοπίου η ιατρική ειδικότητα της αιματολογίας έχει καταλάβει προνομιούχο θέση μεταξύ άλλων ειδικοτήτων. Η Αιματολογία μελετώντας την μορφολογία και φυσιολογία των κυττάρων του αίματος κατάφερε αφενός μεν να προσδιορίσει τον τόπο παραγωγής και καταστροφής των αιμοσφαιρίων, όσο επίσης, το σημαντικότερο, να προσδιορίσει αρκετό αριθμό νοσημάτων που έχουν ως αιτία αιματοπάθειες οφειλόμενες σε διαταραχές των παραπάνω κυττάρων, ή ακόμα και στην αντιμετώπιση αιμορραγικών παθήσεων, παθήσεων που συνοδεύονται με αιμορραγία. Στις αιματοπάθειες περιλαμβάνονται οι περισσότερο γνωστές, αναιμίες, πολυερυθραιμίες, λευχαιμίες, κ.ά. Συνέπεια των προσδιορισμών αυτών ήταν η εφαρμογή ακριβέστερων θεραπευτικών αγωγών και ταυτόχρονα η ταχύτατη ανάπτυξη των εργαστηριακών εξετάσεων και εφαρμογής νέων μεθόδων έρευνας. Στα πεδία μελέτης της αιματολογίας υπεισέρχονται και άλλα πεδία όπως της βιοχημείας, ιστολογίας, κυτταρολογίας, ανοσοπαθολογίας κ.ά., γεγονός που καθιστά την ειδικότητα αυτή ιδιαίτερα αξιόλογη στη θεραπευτική, με ευρύτατο φάσμα ερευνών.

Οι βασικές εξετάσεις είναι:

  • Γενική εξέταση αίματος
  • Μικροσκοπική μελέτη επιχρίσματος περιφερικού αίματος
  • Μελέτη αιμοσφαιρινοπαθειών (μεσογειακή αναιμία, δρεπανοκυτταρικά σύνδρομα κ.λπ.)
  • Hλεκτροφόρηση αιμοσφαιρίνης
  • Μελέτη αιμόστασης (έλεγχος διαταραχών πήξης):
  • Χρόνος προθρομβίνης, INR
  • Χρόνος μερικής θρομβοπλαστίνης
  • Ινωδογόνο
  • Παράγοντες θρομβοφιλίας: (αντιθρομβίνη ΙΙΙ, πρωτεϊνη C, πρωτεϊνη S, APC-R, κ.λπ.)
  • Χρόνος ροής
  • Χρόνος πήξης
  • Έλεγχος έμμορφων στοιχείων αίματος
  • Διερεύνηνση χρόνιων λεμφοκυτταρώσεων με κυτταρομετρία ροής
  • Έλεγχος λειτουργίας του πηκτικού μηχανισμού
aimatologiko

ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΚΕΣ

Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ένα σύστημα οργάνων και βιολογικών μηχανισμών υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού. Το ανοσοποιητικό σύστημα αποτελείται από πολλά διαφορετικά όργανα και ιστούς. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι ο μυελός των οστών, και ο θύμος αδένας. Σε αυτά δημιουργούνται και αναπτύσσονται τα ειδικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Δευτερεύοντα όργανα του ανοσοποιητικού συστήματος είναι οι αμυγδαλές, ο σπλήνας, τα λεμφογάγγλια και οι πλάκες Peyer.

Οι βασικές εξετάσεις είναι:

  • Διερεύνηση αυτοάνοσων νοσημάτων (ρευματοειδής αρθρίτιδα, ψωριασική αρθρίτιδα, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος κ.λπ.).
  • Τεστ αλλεργιών – Αναζήτηση αλλεργιογόνων (Rast Tests).
  • Ανίχνευση αντιγόνων ιών και αντισωμάτων έναντι ιών – Έλεγχος ιογενών λοιμώξεων.
  • Καρκινικοί δείκτες (προστάτη, εντέρου, ήπατος, ενδομητρίου, ωοθηκών κ.λπ.).
  • Έλεγχος σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων.
  • Μελέτη ανοσιακού συστήματος με κυτταρομετρία ροής
  • Ανοσολογικές αντιδράσεις-Αναζήτηση αλεργιογόνων
  • Αυτοάνοσα
anosologiko

ΒΙΟΧΗΜΙΚΕΣ

Η Βιοχημεία – Βιολογική Χημεία είναι ο διεπιστημονικός κλάδος – σύνδεσμος της Χημείας και της Βιολογίας. Είναι η μελέτη των χημικών διεργασιών που πραγματοποιούνται σε ζωντανούς οργανισμούς, καθώς και των ουσιών που περιλαμβάνουν (αλλά όχι μόνο) τη λεγόμενη «ζωντανή ύλη». Οι Νόμοι της Βιοχημείας διέπουν όλους τους ζωντανούς οργανισμούς και τις διεργασίες της ζωής τους, αλλά συνεχίζονται, τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα, ακόμη και μετά το θάνατο του καθενός. Με τον έλεγχο της ροής των πληροφοριών μέσω της βιοχημικής επικοινωνίας (βιοπληροφορική) και της ροής της χημικής ενέργειας μέσω του μεταβολισμού, οι βιοχημικές διεργασίες δείχνουν το τρόπο λειτουργίας και την πολυπλοκότητα του φαινομένουν της ζωής.

Οι βασικές εξετάσεις είναι:

  • Έλεγχος μεταβολισμού σακχάρου (μέτρηση γλυκόζης, μέτρηση HbA1C)
  • Έλεγχος νεφρικής λειτουργίας
  • Έλεγχος ηπατικής λειτουργίας
  • Έλεγχος καρδιακής λειτουργίας
  • Προσδιορισμός ηλεκτρολυτών
  • Προφίλ λιπιδίων
  • Εργαστηριακή προσέγγιση οστεοπόρωσης
  • Επίπεδα φαρμάκων
  • Δείκτες καρδιακής λειτουργίας
  • Δείκτες ηπατικής λειτουργίας
  • Δείκτες νεφρικής λειτουργίας
  • Ηλεκτρολύτες
  • Επίπεδα φαρμάκων
  • Νεοπλασματικοί δείκτες
  • Ορμόνες
biochimiko

ΙΟΛΟΓΙΚΕΣ

Το Ιολογικό ανιχνεύει την παρουσία αντιγόνων και αντισωμάτων έναντι μιας πλειάδας παθογόνων όπως ηπατιτίδων Α, Β, C, D, HIV I-II, τοξοπλάσματος, ερυθράς, κυτταρομεγαλοιου (CMV), ερπητοιων (HSV I και II), Epstein-Barr (EBV), ιού ανεμοβλογιάς, έρπητα ζωστήρα (VZV), ελικοβακτηριδίου, σύφιλης. Οι εξετάσεις αυτές διενεργούνται, προκειμένου να επιβεβαιώσουμε την απουσία ή την παρουσία της νόσου, να κάνουμε έλεγχο (screening) σε ασυμπτωματικούς ασθενείς, να λάβουμε προγνωστικές πληροφορίες και να παρακολουθήσουμε την πορεία της θεραπείας.

Οι βασικές εξετάσεις είναι:

  • Ηπατίτιδα Α
  • Ηπατίτιδα Β
  • Ηπατίτιδα C
  • Ηπατίτιδα D
  • EBV
  • CMV
  • Influenza
iologiko

ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΕΣ

Η Μικροβιολογία είναι επιμέρους κλάδος της επιστήμης της Βιολογίας, που ασχολείται με τη μελέτη των μικροοργανισμών, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε μονοκύτταροι είτε μικροσκοπικοί πολυκύτταροι οργανισμοί. Τα κύτταρα μπορεί να είναι ευκαρυωτικά (με πυρήνα) όπως οι μονοκύτταροι μύκητες και τα πρώτιστα, ή προκαρυωτικά (χωρίς σχηματισμένο πυρήνα) όπως τα βακτήρια και τα αρχαιοβακτήρια. Αντικείμενο της Μικροβιολογίας είναι, επίσης, και οι ιοί.
Η Ιατρική ειδικότητα της Μικροβιολογίας (Medical Microbiology) αποτελεί εφαρμογή της Μικροβιολογίας στην Ιατρική και ασχολείται με την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία ασθενειών του ανθρώπου που οφείλονται σε παθογόνους μικροοργανισμούς.
Πρέπει να επισημανθεί πάντως ότι τα μικρόβια που πλήττουν τον άνθρωπο αποτελούν ένα μικρό μέρος του συνόλου των διαφορετικών μικροβίων. Έτσι, η Μικροβιολογία, ως κλάδος της Βιολογίας, μελετά τα μικρόβια όχι μονάχα συναρτήσει της ανθρώπινης υγείας, αλλά και ως αναπόσπαστο μέρος βοτανικών (Plant Microbiology), ζωολογικών και οικολογικών (Microbial Ecology) συστημάτων.
Η Μικροβιολογία ασχολείται με τις ιδιότητες των τεσσάρων μεγάλων ομάδων μικροβίων.
Παρότι έχουν περάσει πάνω από τριακόσια έτη από την ανακάλυψη των μικροβίων, μόνο περίπου το 1% του συνόλου των μικροβίων έχει μελετηθεί διεξοδικά. Κατά συνέπεια, ο τομέας της μικροβιολογίας είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο σε σχέση με άλλους τομείς της Βιολογίας, όπως η ζωολογία και η βοτανική.

Οι βασικές εξετάσεις είναι:

  • Λήψεις κολπικών, ουρηθρικών, προστατικών εκκριμάτων.
  • Μελέτη μικροβιακών λοιμώξεων: μικροσκοπική εξέταση και καλλιέργεια βιολογικών δειγμάτων (ούρων, κολπικού / τραχηλικού / ουρηθρικού εκκρίματος, σπέρματος, πτυέλων, κοπράνων κ.λπ.).
  • Έλεγχος ευαισθησίας μικροβίων / μυκήτων στα αντιβιοτικά.
  • Καλλιέργειες μυκοπλασμάτων με ποσοτικοποίηση και δυνατότητα αντιβιογράμματος.
  • Μελέτη μυκητιάσεων (ονυχομυκητιάσεων, δερματοφυτιών).
  • Έλεγχος παρασίτων.
  • Σπερμοδιάγραμμα.
  • Απομόνωση και ταυτοποίηση μικροβίων.
  • Ευαισθησία στα αντιοβιοτικά.
mikrobiologiko

ΟΡΜΟΝΟΛΟΓΙΚΕΣ

Η ορμόνη είναι χημική ουσία που παράγεται στον οργανισμό, κυκλοφορεί στο αίμα και έχει ειδική ρυθμιστική δράση στη δραστηριότητα συγκεκριμένων κυττάρων ή οργάνων του σώματος. Οι δράσεις της ορμόνης και τα μέρη του σώματος που αφορά διαφέρουν ανάλογα με τον τύπο της ορμόνης. Οι περισσότερες ορμόνες παράγονται από ειδικούς αδένες οι οποίοι ονομάζονται ενδοκρινείς αδένες. Όσο υψηλότερες είναι οι ποσότητες μιας ορμόνης στο αίμα τόσο περισσότερο δραστήριες γίνονται οι λειτουργίες που ελέγχει η ορμόνη αυτή. Οι ορμόνες συμμετέχουν στη διαδικασία μεταβίβασης σήματος από το ένα κύτταρο στο άλλο. Αλληλεπιδρούν με τα κύτταρα – στόχους τους μέσω ειδικών αλληλεπιδράσεων υποδοχέων – ορμονών. Ο υποδοχέας μπορεί να βρίσκεται στη μεμβράνη του πλάσματος ή μέσα στο κύτταρο (κυτταροπλασματικό ή πυρηνικό). Η αλληλεπίδραση ορμόνης – υποδοχέα μπορεί να δημιουργεί δεύτερους αγγελιαφόρους ή να ρυθμίζει τη γονιδιακή έκφραση. Η επίδραση της ορμόνης στο κύτταρο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα τροποποιημένων μεταβολικών οδών (δηλαδή μεταβολές σχετικές με τη δραστηριότητα ή τις συγκεντρώσεις ενζύμων) ή μεταβολών στην κυτταρική δομή και ανάπτυξη. Οι ορμόνες μαζί με το νευρικό σύστημα ρυθμίζουν τη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Η παρουσία ή η απουσία τους επηρεάζει το μεταβολισμό, την εμφάνιση του ανθρώπου και τη συμπεριφορά. Το νευρικό σύστημα είναι υπεύθυνο για τη γρήγορη ρύθμιση, ενώ οι ενδοκρινείς αδένες για τη ρύθμιση αλλαγών που απαιτούν περισσότερο χρόνο. Η ορμονική έκκριση ρυθμίζεται τόσο από αρνητικούς, όσο και από θετικούς μηχανισμούς ανατροφοδότησης.

Οι βασικές εξετάσεις είναι:

  • Εξετάσεις ορμονικού έλεγχου άξονα: Υποθαλάμου – Υπόφυσης – Θυρεοειδούς: Θυρεοειδοτρόπος ορμόνη (TSH), Θυροξίνη (Τ4), Τριιωδοθυρονίνη (Τ3), Ελεύθερη Θυροξίνη (FT4), Ελεύθερη Τριιωδοθυρονίνη (FT3), Anti-TPO Αντισώματα, Anti-TG Αντισώματα, Anti-TSH-R Αντισώματα (TSI), Θυρεοσφαιρίνη (TG).
  • Εξετάσεις ορμονικού ελέγχου άξονα Υποθαλάμου – Υπόφυσης – Γονάδων: Ωχρινοτρόπος ορμόνη (LH), Θυλακιοτρόπος ορμόνη (FSH), 17 – β -Οιστραδιόλη (E2), Προγεστερόνη (PRG), Προλακτίνη (PRL), Ολική τεστοστερόνη (TESTO)
  • Εξετάσεις ορμονικού έλεγχου άξονα Υποθαλάμου – Υπόφυσης – Επινεφριδίων: Κορτιζόλη ορού, Κορτιζόλη ούρων 24ωρου, Θειική Δεϋδροεπιανδροστερόνη (DHEA-S), 17 – ΟΗ – Προγεστερόνη, ACTH
  • Εξετάσεις ορμονικού ελέγχου κύησης: Τεστ κύησης ορού – ούρων, Χοριακή γοναδοτροπίνη (hCG), Ολική Οιστριόλη (E3), Ελεύθερη Οιστριόλη (uE3), α – Φετοπρωτεΐνη (AFP), Προγεστερόνη (PG), Ελεύθερη β – υποομάδα της hCG (Fb – hCG), Σχετιζόμενη με την κύηση πλακουντιακή πρωτεΐνη Α (PAPP-A)
  • Έλεγχος ανδρικής – γυναικείας γονιμότητας: FSH, LH, PRL, E2, DHEAS, Testo, F – Testo, PRG, 17-ΟΗ-PRG, SHBG, Κορτιζόλη ορού, Κορτιζόλη ούρων 24ωρου, ACTH, Καλσιτονίνη
  • Έλεγχος προστάτη: PSA-FPSA
  • Έλεγχος οστεοπόρωσης
ormonologiko

ΠΡΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ

Ο προγεννητικός έλεγχος αποσκοπεί στο να ελεγχθεί εάν η μέλλουσα μητέρα είναι υγιής ή πάσχει από κάποιο νόσημα που μπορεί να επηρεάσει την ίδια αλλά και να το μεταδώσει στο κυοφορούμενο έμβρυο.

 

  • Βασικός προγεννητικός έλεγχος:
  • Καλλιέργειες κολπικών επιχρισμάτων:
  • Α-τεστ ή τριπλό test (Χοριακή γοναδοτροπίνη, α-Φετοπρωτεΐνη, Ελεύθερη Οιστριόλη) στο 2ο τρίμηνο της κύησης (15η έως 20η εβδομάδα κύησης)
  • PAPP-A test (Fb-hCG, PAPP-A, αυχενική διαφάνεια) στο 1ο τρίμηνο της κύησης (10η έως 14η εβδομάδα κύησης)
  • Μοριακός έλεγχος θρομβοφιλίας
  • Έλεγχος καθ’ εξιν αποβολών
  • Μοριακός καρυότυπος
  • ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ:
  • Βιοχημικές εξετάσεις σπέρματος
  • Μικροβιολογικές Εξετάσεις Σπέρματος
  • Εκτίμηση Αντισπερματικών Αντισωμάτων
  • Προετοιμασία σπέρματος για σπερματέγχυση
  • Postcoital (Sims-Huhner) Test ή τεστ μετά την σεξουαλική επαφή
progenetikos
Μετάβαση στο περιεχόμενο